Ikasampung Kabanata

10
Kinabukasan, nakaupo sa TMT si Monroy,Williard, at Kristine. Pinag-uusapan nila si Dr. Manuela. Dalawang beses ng liban si Kristine sa klase nito simula nung insidente. Kahit anong pilit ni Monroy at Williard kay Kristine ay ayaw na nitong pumasok sa klase ng Psychology.

“Huwag mo ng i-drop ang subject.Lumipat ka na lang ng ibang klase.” suhestiyon ni Williard.

“At ano naman ang ida-dahilan ko sa registrar? Kinulam niya ako?” tanong ni Kristine.

“Sabihin mo working student ka.” sabi ni Monroy. “Kaya lang may kotse ka pala.Hahaha!” pahabol ni Monroy.

“Kristine, give it a try. Pasok tayo ngayon. If she harasses you again, magrerklamo tayo sa Student Affairs Office.” sabi ni Williard.

“Naks,Williard ang tapang natin ha.Tin, pwede natin siyang idemanda ng harassment. Kami ang witnesses mo.” sabi ni Monroy.

“Sige let’s see. Kapag pinag-initan na naman niya ako, “I’ll drop this subject. Pwede namang ulitin. Halika na nga.” sabi ni Kristine. “Ano yang ginagawa mo,Monroy?” tanong nito.

Nakapikit si Monroy habang yakap ang puno ng mangga.

“Napagod kasi ako kanina sa PE. Itinuro sa akin ito ng Mom ko noong bata pa ako. Madalas ko itong gawin kapag pagod dahil effective naman.” sagot ni Monroy.

“Anong napupulot mo diyan aside from kagat ng langgam at mantsa sa polo?” tanong ni Kristine.

“Nawawala pagod ko. Presko ang feeling! Subukan niyo!” sagot ni Monroy.
“Tama na yan at marami ng nakatingin sa atin.” sabi ni Williard.

Lumakad ang tatlo patungo sa klase ng Psychology. Wala pa si Dr. Manuela. Nang makaupo sila ay lumapit si Jade upang kamustahin si Williard.

“Hi Williard, kamusta ka?”

“Ok lang ako.Kamusta ka naman?”

“Ok lang din. Kamusta naman ang mahilig mag-cutting class?” tanong ni Jade.

“Hoy, anong pakialam mo?” sagot ni Kristine.

Ngumiti lang si Jade at saka umupo. Dumating si Dr. Manuela at nanahimik ang buong klase. Ang iba ay nakatingin kay Kristine. Tinawag agad ni Dr. Manuela si Kristine. Tumayo naman si Kristine.

“Kristine, kamusta ka? May sakit ka pa ba?” tanong nito.

“Magaling na po ako.” sagot ni Kristine.

“Kung magaling ka na ay simulan mo ang ating talakayan. What is “Abnormal Psychology?” muling tanong ni Dr.Manuela sa kanya. Matamang nakatingin ito sa kanya.

“There are four classificatons of abnormal behaviours: infrequent; maladaptive; deviant; and unjustifiable.” sagot ni Kristine.

“Advance ka naman pala. Definition ang tinatanong ko sayo.Bakit mo ibinigay ang classifications? Iyan ba ang natutunan mo sa cutting class?” bulyaw ni Dr.Manuela kay Kristine.

Tiningnan niya si Dr.Manuela upang humingi ng paumanhin sa maling sagot. Nang makita niya sa mga mata nito ang galit, sinubukan niyang umiwas ng tingin ngunit hindi niya magawa. Unti-unti, naririnig niya ang mga masasamang salita na ibinubulong nito sa kanyang mga tenga. Sinubukan niyang sumigaw ngunit parang kumapal at bumigat ang kanyang mga labi. Ang pagsagot sa pamamagitan ng isip ang tangi niyang nagagawa. Muli siyang nakaramdam ng pagka-uhaw. Pakiramdam niya ay buong araw siyang hindi uminom ng tubig. Hindi niya maalis ang pagkakatitig niya sa mga mata ni Dr. Manuela. Parang siyang napasailalim sa hipnotismo. Patuloy ang paghapdi ng kanyang lalamunan. Gusto na niyang tumakbo palabas ng silid ngunit mistulang nakapako ang kanyang mga paa. Naramdaman niyang may tumapik sa balikat niya at nawalan siya ng malay.

Nang imulat ni Kristine ang kanyang mga mata, si Monroy at Williard ang kanyang nakita.Nasa klinika siya ng kanilang unibersidad.

“Pahingi nga ng isang baldeng tubig, nauuhaw ako.” bungad niya sa dalawa.

“Hahaha! Nakuha mo pang magbiro.Ito ang coke.” sabi ni Williard sabay abot ng coke in can.

“Thanks, Williard.”. Mabilis niyang nilagok ang coke. Nang maubos ay tiningnan niya si Monroy at Williard at saka siya humagulgol.

“Tama na. Sasamahan ka namin sa Students Affairs Office.” sabi ni Monroy habang hinihimas ang likod niya.

“Ang gusto ko lang ay lumipat ng ibang klase. Baka lalo akong mapasama kapag inireklamo ko siya. Ayoko na siyang makita.Natatakot ako!”

“Sige, puntahan natin si Prof.Antonio sa library. Baka pwede siyang makiusap sa registrar para sayo.” suhestiyon ni Williard.

Tumunog ang cellphone ni Monroy. Sinagot niya ang tawag ni Richard.

“Hey, tol,kamusta kayong tatlo?” bungad ni Richard.

“Ayos lang kami ni Williard. Si Kristine, nahilo na naman sa Psychology class.” sagot ni Monroy.

“Sabi ko na nga ba at may hindi magandang mangyayari sa kanya.Noong Sabado, nakita ko siyang parang natatakpan ng kung anong itim na bagay ang mukha niya.Sabi ni Mama, masama daw iyon!” sabi ni Richard.

“Anong ibig mong sabihin,tol?” tanong ni Monroy.

“Dumating na Professor namin. Mamaya na lang tayo mag-usap sa bahay. Ingat sa pag-uwi,tol.” paalam ni Richard.

Makalipas ang mahigit isang oras na pahinga sa klinika ay nagpunta ang tatlo sa aklatan. Hindi naman sila nahirapan na makita si Prof.Antonio.Tinawag nito ang isang student assistant upang asikasuhin ang mga estudyanteng nais manghiram ng aklat.

Niyaya sila ni Prof.Antonio sa bandang likuran na bahagi ng aklatan. Isinalaysay ni Monroy at Williard ang ginagawang pang-gigipit ni Dr. Manuela kay Kristine. Tahimik na nakinig si Prof.Antonio. Si Kristine naman ay hindi nagsasalita. Pagkatapos marinig ang kwento ay kinuha ni Prof.Antonio ang kanyang bag. Inilabas nito ang isang kaha ng baraha. Pagkatapos balasahin ang baraha ay iniabot niya ito kay Kristine.

“Kristine, pumili ka ng isang baraha na gusto mong itago. Huwag mo itong ipapakita sa akin. Sa pamamagitan ng iyong isip, sabihin mo sa akin kung ano ang barahang napili mo upang mahulaan ko ito. Titingnan natin kung kaya mong magpadala ng mensahe sa pamamagitan ng isip.” utos ni Prof. Antonio kay Kristine.

Kahit naguguluhan, sumunod si Kristine sa utos ni Prof. Antonio. Nang makapili ng isang baraha, isinuksok niya ito sa bulsa ng kanyang handbag. Ipinokus niya ang atensyon sa mga mata ni Prof.Antonio. Binuo niya ang isang imahe kung saan ay ibinubulong niya kay Prof. Antonio ang baraha.

“King of Hearts.” sabi ni Prof. Antonio.

“Tama kayo,Sir! sabi ni Kristine.

“Gawin mo ulit para maka-tiyak ako sa hinala ko.” utos ni Prof.Antonio.

Muli nilang inulit ang proseso. Sa anim na barahang itinago ni Kristine, 4 dito ang nahulaan ni Prof.Antonio.
"What is happening to me? Nababaliw na yata ako." sabi ni Kristine.

Hinawakan ni Prof.Antonio ang kamay ni Kristine at saka nagsalita.

“Kristine, may ESP ka. Huwag kang lalapit kay Manuela dahil delikado ang kalusugan mo kapag napuruhan ka niya. May lahing Babaylan si Manuela.” deklara ni Prof.Antonio.

Ikawalong Kabanata

8
Saturday, 1:00 p.m., nasa school si Monroy, Kristine at Williard upang
dumalo ng club orientation. Ang orientation ng “Cheers!” ay sa gym kaya’t
dito nagtungo si Kristine. Si Monroy at Williard naman ay nasa “Student Veranda” para sa orientation ng “Akyat Kalikasan”. Ang Student Veranda ay isang maliit na veranda na mayroong tatlong palapag. Sa ground floor makikita ang ilang food stalls, school supplies stores, bilihan ng load at computer shops. Sa second floor naman ang office ng Student Government at “Ningas”, ang school paper. Mayroon din na “Freedom Floor”. Isa itong open space para sa gustong tumambay, magpraktis ng sayaw at play, o magkwentuhan. Minsan na ring nag-picnic at nagsagawa ng Prayer Rally dito ang “Alagad”, isang Christian organization sa school. Ang mga office ng clubs at organizations ay sa third floor makikita.

Kasama ni Monroy at Williard si Richard. Research sa library ang paalam nito sa guard. Binigyan si Monroy at Williard ng name tags ni Lily. Ang mga bagong miyembro ay nakaupo sa sahig ng Freedom Floor. Nakiupo na rin si Richard.
Isa-isang ipinakikita ni Lily ang mga pictures ng bundok na naakyat na ng grupo.
Sa bawat picture, binabanggit ni Lily ang pangalan ng bundok at kung
saang parte ng Pilipinas ito matatagpuan. Sinasagot din nito ang mga tanong
ng mga bagong miyembro.

“Naakyat niyo na ba ang Mt.Apo?” tanong ni Jeff.

“Oo naman. Mt.Apo sana ang huling pictures na ipapakita ko sa inyo.Kaya lang ay binanggit mo na.” sagot ni Lily.

“Nakakita na ba kayo ng malaking sawa?” tanong naman ni Allan.

“Yup! Sa Mt.Halcon sa Mindoro. Mga 14 feet siguro ang haba. Kaya lang ay patay na ito. Pinatay ng mga illegal loggers. Muntik ng mapatay ng sawa yung isa nilang kasama. Nakuhanan naman namin ng pictures.” muling sagot ni Lily. Pagkatapos ipakita ang picture ng sawa,

“Ito naman ang Philippine Cobra natin, one of the deadliest snakes in the world. Nakita namin siyang nagsi-siesta sa puno.” sabi ni Lily.

“Wow, ang ganda ng kulay! Mabuti walang natuklaw sa inyo. Mas makamandag pa nga ang Philippine Cobra kaysa sa King Cobra!” sabi ni Jeff.

“Mabuti nga at napansin agad ng isa naming kasama yang cobra kaya kumpleto kami nung bumaba ng bundok.

“Eh aswang? May aswang ba sa Mt. Cristobal?” tanong ni Monroy.

“Personally, wala pa akong experience pero marami na kaming narinig na
encounter mula sa mga old members. Hindi naman ako naniniwala sa mga
aswang dahil wala pa naman akong nararanasan. Noong umakyat ang grupo
ng Mt. Cristobal last year, hindi ako nakasama dahil mayroon akong lagnat.
Sa palagay ko ay marami pa kayong mga tanong kaya ibibigay ko na sa inyo si Jay. Siya ang president ng grupo.” sabi ni Lily.

Nagulat si Williard ng makita si Jay. Wala sa itsura nito na maging presidente ng isang organization dahil mukha itong bata. Nakaramdam siya ng kaunting hiya

ng maalala ang unang pagkikita nila sa cr. Gusto na sana niyang puntahan si

Kristine upang sumali sa Cheers!. Tumingin si Jay sa kanya at ngumiti.

Tumango naman siya bilang pag-galang dito.

Sinimulan ni Jay ang kwento sa pagkakabuo ng Akyat Kalikasan. Isa nga si Prof. Antonio sa mga founding members. Ikinuwento din nito ang mga masasayang pangyayari na naranasan ng grupo. Ayon pa kay Jay, hindi lang bundok ang pinupuntahan ng grupo kundi pati mga kweba, ilog, falls, at iba pang magagandang tanawin sa Pilipinas. Nang sumapit ang 2:30 ay nagbigay ito ng 30 minutes break. Lumapit si Jay sa tatlo upang muling magpakilala.

“Hi. Musta mga bagong members? Bakit wala kang name tag?” tanong ni Jay kay Richard.

“Actually, kaming dalawa lang ang members. This is Richard, my bestfriend. Taga- ibang school.May chance ba na pwede siyang maging member ng group?” sabi ni Monroy.

“Pasensya ka na, Monroy. Hindi pwede dahil mahigpit tayo sa mga rules. I don’t want to have another problem sa Admin.” sagot ni Jay.

“No problem. Baka lang naman pwede. Ano bang naging problem niyo with the Admin?” tanong ni Monroy.

“That was 2 years ago.Tapos na iyon. Kamusta ka naman, Williard?” tanong ni Jay.

“Ayos lang naman. Hindi pa naman napapatay ng mga terror teachers.” sagot ni Williard.

“Hahaha! Part yan ng college life. Enjoy mo na lang.” sabi ni Jay.

“Ganyan nga ang ginagawa ko. Puntahan muna namin yung kaibigan namin sa gym. Balik din kami after kumain.” sabi ni Williard.

“Tara sa tambayan, may pagkain doon.” imbita ni Jay sa tatlo.

“Anong tambayan?” tanong ni Monroy.

“Sorry,office pala. Tambayan kasi ang tawag namin sa head quarters.” paliwanag ni Jay. “Tara sa itaas para makita niyo ang tambayan.”

“Ah…o sige tingnan muna natin ang tambayan.” sang-ayon ni Monroy.

Umakyat ang apat sa third floor upang makita ang tambayan. Pareho lang ang sukat ng mga office sa third floor. Iba-iba lang ang itsura ng bawat office. Ang tambayan
ng Akyat Kalikasan ay talaga namang agaw-pansin. Simple ngunit may dating ang style. Makikita sa pintuan ang mural ng Inang Kalikasan. Sa loob, ang sahig ay
kulay brown na parang lupa. Ang mga dingding ay green at nakapinta dito ang
isang gubat. Makikita ang mga puno, hayop, bundok at ilog. Ang kisame ay blue
at nakaguhit dito ang araw,ulap at ilang mga ibon. Humanga ang tatlo sa simpleng kagandahan ng kanilang tambayan.

“Wow! Ang ganda naman!” sabi ni Richard.

"Shit! Ang ganda nga!” dagdag ni Monroy.

“Ano sa tingin mo, Williard?” tanong ni Jay dito.

“Maganda naman.Naalala ko tuloy ang bahay namin sa province.” sagot ni Williard.

Isinalang ni Jay ang tape ng “Buklod” sa CD/Cassette player. Tinugtog ang “Kanlungan”.

Natatandaan mo pa ba
Nang tayong dal’wa ang unang nagkita?
Panahon ng kamusmusan
Sa piling ng mga bulaklak at halaman
Doon tayong nagsimulang
Mangarap at tumula

Natatandaan mo pa ba

Inukit kong puso sa punong mangga

At ang inalay kong gumamela

Magkahawak-kamay sa dalampasigan

Malayang tulad ng mga ibon

Ang gunita ng ating kahapon

“Meron din tayong kaunting food sa loob ng cabinet. Diyan napupunta ang mga contribution ng bawat miyembro bukod sa iba pang gastusin kapag may akyat tayo.” sabi ni Jay. "Huwag kayong mahihiya na pumunta dito."

“Ang sarap namang tumambay dito.” sabi ni Richard. “Hindi ba talaga pwedeng maging member ang outsider?”

“Pasensya ka na,Richard. Kung may magagawa lang sana ako. Mas gusto ko ngang marami ang members.” sagot ni Jay.

“Baka naman pwede naming kausapin yung Admin para payagan siya?” tanong ni Williard.

“Hayaan mo itatanong ko sa Monday.” sabi ni Jay.

Lagpas alas-kwatro na ng matapos ang orientation ng Akyat Kalikasan. Nagmamadaling pumunta si Monroy, Williard at Richard sa gym upang hanapin si Kristine. Nakasalubong nila si Jade palabas ng pinto. Binati nito si Wiliard. Tapos na ang orientation ng Cheers! ngunit marami pa ring estudyante sa gym. Nag-uusap si Kristine at Katrina sa bench ng lapitan nila ito.

“Kat, si Monroy at Wiliard,mga classmates ko.Ito naman si Richard, taga-ibang school.” pakilala ni Kristine.

“Hi boys. I’m Kat, the captain cheerleader of the group. Richard, may gf ka na ba?” tanong ni Kat.

“Ako, wala pa eh. Laging basted.” sagot ni Richard.

“Are you sure? Tanga lang ang babaeng babasted sayo.” sabi ni Kat.

“Gusto kasi niyan siya ang nililigawan.” sabi ni Monroy.

“Wow, challenge yan. Anyway, I have to go.Nice to meet you all. See you around.” paalam ni Kat.

Humalik ito sa pisngi ni Kristine at saka umalis. Umupo sa bench ang apat para magkwentuhan tungkol sa nangyari sa orientation. Nanood lang pala ng mga videos ng competition ang mga bagong miyembro ng Cheers!.Mula sa kinauupuan ay isa-isang itinuro ni Kristine ang mga kasamahan niya sa grupo.

"That girl is Tin. Yun naman si Madelle.Those are Martin, Franz and Belle." walang patid na sabi ni Kristine.

"Ang talas talaga ng memory mo,Tin." sabi ni Monroy.

Nang sumapit ang alas-sais ay nagpasiya ang apat na umuwi.

Ikapitong Kabanata

7
Klase nila sa General Psychology. As usual, pinag-iinitan si Kristine ni Dr. Manuela. Mabuti na lang at laging siyang may sagot sa mga tanong nito.Nagtaas ng kamay si Jade upang magtanong.

“Dr. Manuela, what is “Parapsychology”?” tanong ni Jade.

“Around 1880 nagsimula ang mga research about parapsychology. Ilan sa mga sakop nito ay ang telepathy, precognition, telekinesis, clairvoyance at hauntings. Ipapaliwanag ni Kristine ang kahulugan ng telepathy sa inyo.” sabi ni Dr. Manuela.

Nagulat si Kristine sa narinig. Nang makabawi ay tumayo siya at nagpaliwanag.

“Telepathy is the transferring of thoughts or feelings between individuals using their minds.” sagot ni Kristine. “Some parapsychologists claim that animals possess telepathy as well.” dagdag pa niya.

“Do you believe in telepathy, Kristine?” tanong ni Dr. Manuela. Matalim ang tingin nito sa kanya.

“May mga experiments na ginawa ang ilang parapsychologists na nagpapatotoo sa telepathy. For example, inihiwalay nila ang inang kuneho sa mga anak nito. Inilagay nila ito sa isang submarine na kasalukuyang nasa ilalim ng dagat. Sa lupa, isa-isang pinatay ang mga batang kuneho habang inoobserbahan ang vital signs ng inahing kuneho. Naging abnormal ang vital signs na inahing kuneho. Patunay lang na nararamdaman nito ang nangyayari sa kanyang mga anak.” paliwanag ni Kristine.

“Magaling, Kristine. Bakit hindi ka sumulat ng kwentong kababalaghan dahil malawak ang iyong imahinasyon?” tanong ni Dr. Manuela.

Tiningnan ni Kristine si Dr. Manuela. Nakita niyang nanlilisik ang mga mata nito. Nilabanan niya ito ng tingin. Lumipas ang ilang segundong pagtitig niya sa mga mata ni Dr. Manuela ay nakaramdam siya ng pagka-uhaw. Humahapdi ang kanyang lalamunan na parang nasusunog. Patuloy pa rin ang titigan nila ni Dr. Manuela. Hindi na niya makayanan ang lalong paghapdi ng kanyang lalamunan kaya binawi niya ang kanyang paningin. Nahihilo na siyang napaupo sa sahig.Tahimik ang buong klase. Humalakhak si Dr. Manuela at nagwika.

“Akala mo ba ay kaya mo ako? Hahaha! Class dismiss.” tumayo ito at lumabas ng silid.

“Ayos ka lang ba, Tin? tanong ni Monroy.

“Oo.Nahihilo lang ako.Gusto ko ng tubig.” sagot nito

“Sigurado ka? Gusto mo bang pumunta sa clinic?” tanong ni Williard.

“Sinabi ng OK lang ako! Tubig lang ang kailangan ko.” sigaw niya kay Williard. Tumayo siya ngunit muling nadulas at bumagsak sa sahig. Tinawanan siya ni Jade sa nakita.

Pumayag na si Kristine na pumunta sa clinic. Halos maubos niya ang tubig sa water dispenser. Pinahiga ng nurse si Kristine sa kama at hinipo ang ulo nito.

“Ano po kayang nangyari sa kanya?” tanong ni Monroy sa nurse.

“Hindi ko pa alam dahil hindi naman ako manghuhula. Check ko lang ang temperature niya.” sagot ng babaeng nurse. Kinuha nito ang body temperature ni Kristine.

“Miss, normal naman ang temperature mo. Nag-lunch ka ba kanina?” tanong ng nurse.

“Kumain po kami kaninang lunchtime.” sagot ni Williard.

“Aba, babae ka pala. Hindi ikaw ang tinatanong ko.” sabi ng nurse.

“Miss, bakit ba ang sungit mo? Government employee ka kaya dapat serviceable ka.Sayang ang tax na pinang-gagalingan ng sweldo mo.Ano ba ang problema ng friend namin?” sabi ni Monroy.

Hindi sumagot ang nurse. Kumuha ito ng 2 paracetamol at pina-inom kay Kristine. Gising si Kristine ngunit nakapikit ito.

“Balikan niyo na lang siya mamaya.” sabi ng nurse.

“Wala na kaming klase. Babantayan na lang namin siya.” sabi ni Williard

“Hindi pwedeng tumambay sa clinic.” sabi ng nurse.

“Magbabantay kami at hindi tatambay. Para hindi ka na rin maabala.” sabi ni Wiliard.

“Bahala kayo.” sabi ni nurse.

Lumipas ang sandali ay bumuti na ang pakiramdam ni Kristine.

“Tin, ano bang nangyari sayo? Kumain naman tayo kanina di ba?” tanong ni Monroy dito. Hinahaplos ni Kristine ang kanyang lalamunan

“Hindi ko alam. Basta bigla na lang akong nauhaw at nahilo. OK na ako ngayon. Mayroon akong sasabihin sa inyo. Kaya lang wag dito. Doon tayo sa TMT.” sabi ni Kristine sa dalawa.

Pagkatapos magpaalam sa nurse ay nagpunta sa cafeteria ang tatlo at bumili ng snack. Pagkatapos ay naglakad patungo sa TMT. Nang makaupo ay mabilis na ininom ni Kristine ang coke. Nang maubos ito ay saka ito nagsalita.

“Alam niyo ba kanina nung mag-titigan kami ni Manuela, kinilabutan ako. Parang nag-uusap kami sa isip lang. Ang dami niyang isinisigaw sa isip ko lang.Nung una ay Tagalog ang mga sinasabi niya kaya sinasagot ko pa siya sa isip ko din. Then, hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi niya dahil ibang language na yata at sobrang bilis niyang magsalita. Kinakausap niya ako sa isip lang. Hanggang sa naramdaman ko na nauuhaw ako. Humapdi ang lalamunan ko. Para akong umiinom ng mainit na tubig. Doon natapos ang titigan namin.What a bitch!” kwento ni Kristine.

“Sayang naman si Mam. Maganda pa naman kaya lang may lahing mangkukulam pala. Iba ang itsura niya kanina. Kita mga ugat sa noo niya. Iyong mga labi niya ay sobrang pula.” sabi ni Williard.

“Alam mo Tin, baka naman yan ang subconscious mind mo na kinakausap ka dahil may sikreto ka sa Mom mo.Tell her pag-uwi mo mamaya para magkaroon ka ng peace of mind.” sabi ni Monroy.

“Ano yun?” tanong ni Williard.

“Astig itong si Tin. Ang alam ng Mom niya ay sa La Salle siya naka-enrol. Hahaha.” sagot ni Monroy.

“Huh? Ang bigat nga niyan sa kunsensya.Apat na taon mong ililihim? Sooner or later ay malalaman din naman yan ng Mom mo. Kaya ka pala kung anu-ano ang naiisip mo.” sabi naman ni Williard.

“Basta alam ko ang naramdaman ko kanina. Kinausap niya ako sa isip lang. Kapag ako ay nagkasakit o namatay, yang mangkukulam na yan ang may kagagawan!” sabi ni Kristine.

“Ang ganda namang mangkukulam ni Mam.” dagdag ni Monroy.

Ikaanim Na Kabanata

6
Nagkita si Monroy, Kristine at Williard sa SM Manila. Isinama ni Monroy si Richard, ang bestfriend niya. Ipinakilala niya ito sa dalawa. Naging at ease naman agad si Kristine at Williard dahil napaka-kalog ni Richard.

“Ang gwapo naman ng bestfriend mo, Monroy.” sabi ni Kristine.

“Gwapo nga pero amoy kambing. Hahaha!” asar ni Monroy kay Richard.

“Kambing ka diyan. Ikaw nga, nagsasalita at naglalaway kapag tulog! Hahaha!” asar ni Richard kay Monroy.

“Minsan mo lang naman akong nakitang naglaway! Hahaha!” paliwanag ni Monroy.

“What’s your school?” tanong ni Kristine kay Richard.

“Dyan lang sa Quiapo. Gusto kong maging pulis.” sagot ni Richard.

“Kaya pala maganda ang katawan mo.” sabi ni Williard.

“Oo nga eh. Parang kargador sa pier.” sabi ni Monroy.

“Inggit ka lang dahil tiyan lang ang malaki sayo.” sabi ni Richard.

“Meron pang isa! Hahaha!” sabi ni Monroy.

“Ano nga palang panonoorin natin?” tanong ni Williard sa tatlo.

“Let’s take a look.” sabi ni Monroy.

Narating nila ang SM Cinema at tiningnan ang posters ng mga pelikulang pwedeng mapanood.

“Let’s watch “Finding Nemo.” sabi ni Kristine.

“Wrong Turn” na lang. Boring yan, Kristine. Bata ka ba?”sabi ni Monroy.

“Oo nga.”sang-ayon ni Richard.

“Ayoko ng horror movies. Iisa lang ang kwento. At least itong “Finding Nemo” iba ang pagkakagawa.Animated!” paliwanag ni Kristine.

“Sige nga i-kwento mo.” sabi ni Williard.

“Group of friends stranded in a place. Isa-isang mamatay maliban sa bidang babaeng. Puro habulan. Sometimes, mabubuhay din ang best friend niya.” sabi ni Kristine.

“Baka naman makatulog lang kami dyan sa “Finding Nemo”. Sayang lang ang 100 pesos.” sabi ni Monroy.

“Sige sino ang may gusto ng “Wrong Turn”?” tanong ni Kristine

Nagtaas ng kamay si Monroy, Williard at Richard. Hindi na naka-imik si Kristine. Umismid na lang ito kay Williard. Bumili sila ng tickets at food at saka pumasok sa sinehan. Si Richard ay rootbeer lang ang binili dahil ayaw niyang kumakain habang nanonood. Hindi daw niya marinig ang mga dialogue.

“Next month, showing na ang “Pirates of The Carribean”. We will watch that movie.”mariin na sabi ni Kristine. “I’ll treat you, guys. But we have to watch sa Robinson. Mas malamig ang cinemas doon.”

“Excuse me, hindi lang kayo ang tao dito.” sabi ng isang babae na nakaupo sa harapan nila.

“Miss, sorry.” sabi ni Williard.

Binulungan ni Monroy si Kristine.

“Birthday mo ba?Bakit ka manlilibre?” tanong ni Monroy

“Yup! I’m turning 16 next month. Pwede na akong mag-drive!.” sagot ni Kristine.

“Shit! You mean wala ka pang license? Bakit ginagamit mo na yung car mo?”astig ka talaga, Kristine!”

“Hoy, sayang naman ang ibinayad naming kung makikinig lang kami ng daldalan niyo!” sabi ulit ng babae.

Itinigil na nila ang usapan at nag-pokus sa movie. Maya-maya ay nag-ring ang cellphone ng babae. Tumayo si Kristine tinawag ang pansin nito.

“Miss, paki-patay mo nga yang phone mo. Nandito kami para manood ng movie at hindi para makinig ng ring tone mo.Or better yet, i-refund mo na lang ang binayad namin” sabi ni Kristine.

Isang oras at kalahati ang itinagal ng pelikula. Nagustuhan naman ito ng tatlong lalake. Paborito ni Monroy at Williard ang mga horror movies. Si Richard naman ay action movies talaga ang gusto. Mabuti na lang at type niya ang babaeng bida sa “Wrong Turn”.
Tulad ng inaasahan, hindi ito nagustuhan ni Kristine.

“I told you, mabubuhay ang bida. At bakit laging babae ang bida. Tara na nga dinner tayo.” Sabi ni Kristine.

Napili nila ang Wendy’s. Habang kumakain ay nakita ni Kristine ang babae na sumaway sa kanila sa loob ng sinehan. Kasama ng babae ang boyfriend nito. Panay ang halikan ng babae at ng boyfriend nito habang nag-iintay ng kanilang order. Naiinis si Kristine sa babae.
Dumating ang order nila. Ang order ni Monroy ay Big Triple Classic at Baked Potato. First time kumain ni Williard sa Wendy’s kaya ginaya lang niya ang order ni Monroy. Macaroni Salad naman ang kay Kristine. Si Richard ay Garden Fresh Salad at Baked Potato ang nilalantakan.

“Gosh, Richard. Don’t you like burgers? Sa body size mo ay yan lang ang kakainin mo?” tanong ni Kristine.

“Oo. Vegetarian ako.” sagot nito

“Ah ok.” sabi ni Kristine.

“Yan ang best friend ko, puro damo ang kinakain kaya amoy kambing.Tin, sino ba yang tinitingnan mo?”sabi ni Monroy.

"Yung babae kanina sa sinehan.Ayun sa kabilang table, nakikipaglampungan." sagot ni Kristine sabay turo sa kinauupuan ng babae.

"Hindi naman siya yun." sabi ni Monroy.

"Oo nga.Hindi siya yung babae sa sinehan." sabi ni Richard.

"Hindi ako maaaring magkamali.basta nakita ko ang mukha ng isang tao ay hindi ko na ito nakakalimutan." sabi ni Kristine.

"Huh?Hindi ko nga nakita mukha niya dahil madilim sa sinehan." sabi ni Monroy.

"Well, nakita ko naman ang suot niya.I'm positive na siya yun." sabi ni Kristine.

“Siya yung babae kanina sa sinehan.Musta naman ang lifestyle mo? Ayos ba maging vegetarian? Interesado ako.” sabat ni Williard.

“Dalawang buwan pa lang akong vegetarian. Sobrang hirap. May mga araw na para akong adik na naglalaway kapag nakakita ng karne. Nakakasuya din kasi ang gulay.Parang hinahanap ng sistema ko yung lasa ng karne. Hahaha! Sabi ng vegan friend ko, kapag kinaya ko ang 6 months na walang karne, tuloy-tuloy na daw. Sana kayanin ko.” sabi ni Richard.

“Akala ko pa naman matagal na.” sabi ni Kristine.

Pagkatapos kumain, nagpasya ang apat na umuwi na. Bago lumabas ng Wendy’s ay nilapitan ni Kristine ang babaeng kinaiinisan niya.

“Hey, kung gusto niyong maghalikan ay umupa kayo ng kwarto.” sabi ni Kristine sa magkasintahan.

Ikaapat Na Kabanata

4
Sa klase ng Philippine History, isang mainit na talakayan ang nagaganap. Ayon

kay Prof. Antonio, ang mga Babaylan ay ginagalang na mamamayan sa isang komunidad. Ang mga Babaylan ang lider sa aspetong panrelihiyon at pangkalusugan. Ito ang kanilang mahalagang papel sa ating lipunan bago dumating ang mga Kastila.

“Sir, ang mga lalakeng Babaylan ba ay bakla?” tanong ni Nelson.

“Hindi sila mga bakla. Simbolo sila ng pagiging pantay ng ating lipunan bago dumating ang mga Kastila. Sa ordinaryong araw, ang mga Babaylan ay ordinaryong magsasaka, mangingisda at iba pa. Class, ang “Mediterranean Machismo” ay dinala lang ng mga kastila sa Pilipinas. Hindi “Patriarchal” mag-isip ang mga sinaunanag Filipino. Generally, mga babae ang Babaylan ngunit maaaring maging Babaylan ang isang lalake dahil walang gender discrimination noon. Ngunit may ilang lugar sa Pilipinas kung saan ang isang Babaylan ay dapat na babae o lalake lamang.

For example, ang Mumbaki sa Ifugao ay lalake lamang. ”

“Sir, kung may kapangyarihan ang mga Babaylan, maaari ba nating sabihin na

mga mangkukulam sila?’ tanong ni Monroy.

“Iyan ang ginawa ng mga kastila sa mga Babaylan. Pinagbintangan silang mga mangkukulam at kampon ng diablo. Isa yan sa mga propaganda nila to convert the early Filipinos into Christians. Lumaban naman ang mga Babaylan. Isang pag-aaklas na pinamunuan ng mga Babaylan ang nangyari sa Antique. May isang malaking kawa sa loob ng kweba na puno ng pagkain. Binabantayan ng isang Babaylan ang kweba. Kung nagugutom ang isang miyembro ng pag-aaklas ay papasok lamang siya sa kweba upang kumuha ng pagkain sa kawa. Ang ipinagtataka nila ay hindi naubusan ng pagkain ang kawa. Maraming pag-aaklas ang inilunsad ng mga Babaylan upang itakwil ang Kristiyanismo. Sa bandang huli ay nagtagumpay ang mga kastilang misyoneryo na itaboy ang mga Babaylan palayo sa mga pueblo.” kwento ni Prof. Antonio.

Nagtaas ng kamay si Willliard upang magdagdag ng impormasyon.

“Sir, may karagdagan ako. Ang mga Babaylan din ang dahilan kung bakit kakaunti na lang ang mga aswang. Dapat nating ipagpasalamat iyan sa kanila.” dagdag ni Williard.

“Hahaha!At bakit nasama ang aswang dito sa usapan? History ang topic at hindi children’s story.” sabad ni Jade.

“May tanong ako sayo Jade. Ilan ang species under the “Felidae Family”?” tanong ni Prof. Antonio.

“Hindi ko po alam ang exact number. Basta ilan sa kanila ay domestic cats, lions, tigers, jaguars, at Cheetahs.” sagot ni Jade.

“41 to be exact. Sa palagay mo ba ay tayo lang ang nabubuhay na specie under Homo Sapiens?" tanong ni Williard kay Jade.

“Debate na!”sigaw ni Arvin.

“Oo. Extinct na ang Homo sapiens idaltu, di ba?” balik-tanong ni Jade kay Williard.

“Oh extinct naman pala.” hiyaw ng mga kaklase nila.

“Kung mayroong domestic cats at wild cats,may posibilidad ba na mayroong wild humans na pwede nating tawagin na aswang? Bakit maamo ang ang isang pusang bahay? Bakit mabangis ang isang leon?” tanong ulit ni Williard dito.
Hindi nakasagot si Jade. Nag-taas ito ng kilay at umismid kay Williard. Tumingin ito kay Prof. Antonio na parang humihingi ng saklolo.

“Class, sa Liang Bua Cave sa Flores, Indonesia, nahukay ang fossil ng “Homo floresiensis” ngayong 2003. Ang height ng nahukay na fossil ay wala pang 4 feet. Fossil ito ng isang 30 years old na babae. Isipin niyo kung gaano kataas ang mga batang Homo Floriensis.Aabangan natin ang development.” paliwanag ni Prof. Antonio.

“Sir, para silang mga duwende natin.” dagdag ni Williard.

“Williard, kontrobersyal pa ang Homo floresiensis. Paano kung totoo ang sinasabi ng ilang scientist na may microcephalus lang ang fossil na nahukay? Kanina aswang, ngayon naman duwende!” hirit ni Jade.

“Oo nga naman. Microcephalic naman pala!” sigaw ni Nelson.

“Sir, pwede din na hindi microcephalus ang dahilan ng pagiging maliit nila. Mayroon kasing tinatawag sa science na “Dwarfism.” dagdag ni Tina.

“Class, maganda ang talakayan natin. Williard at Jade, maganda ang batuhan niyo ng mga tanong. Kaya lang ay wala ng oras.Next time ulit. Iyong mga natutulog dyan, baka matapos ang semester na hindi ko naririnig ang boses niyo. Baka di ko maalala ang pangalan niyo kapag gumagawa ako ng grades. Class dismiss.” sabi ni Prof. Antonio.